Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj…
Tymi słowami najstarszej chrześcijańskiej modlitwy modlą się codziennie rzesze wiernych. Mało kto jednak spośród nich zastanawia się, o czym właściwie mowa. Przecież to takie oczywiste… Oczywiste tylko z pozoru, w praktyce bowiem mamy do czynienia z pewną niejednoznacznością, a być może błędem translatorskim.
Co odróżnia Żydów od przedstawicieli innych religii lub ateistów? Wiele rzeczy, między innymi to, że jeśli żywią wobec kogoś pozytywne uczucia (lub nawet tylko składają kurtuazyjne życzenia), życzą mu, żeby żył 120 lat. Dlaczego 120, a nie np. 100, jak się powszechnie przyjęło?
Kwiatek (w znaczeniu zabawny błąd), jaki zauważyłem w planie wynikowym do jednego z podręczników znanego wydawnictwa oświatowego (ilustracja w dalszej części artykułu), utwierdził mnie w przekonaniu, że warto poświęcić osobny artykuł rozumieniu trzech wskazanych w tytule niniejszego artykułu pojęć: antyk, starożytność i Biblia. Bo poza stwierdzeniem oczywistego błędu warto jednak zastanowić się, co go spowodowało i dlaczego.
Nie od dziś wiadomo, że uczniowie nie lubią uczyć się ani stosować terminologii, nawet jeśli nie jest zbyt skomplikowana. Lubią upraszczać znaczenie poszczególnych pojęć, wychodząc z założenia, że mniej więcej wiadomo, o co chodzi, więc nie ma sensu wdawać się w szczegóły. Już to samo w sobie jest zgubne, a jeśli dodać do tego pewną otoczkę filozoficzną, która się z niektórymi terminami wiąże, okazuje się, że nieprecyzyjna definicja zdradza zupełną nieznajomość tematu. Przykładem może być problem z definiowaniem przez uczniów terminu fatum.
Jestem nauczycielem języka polskiego w jednym z warszawskich liceów. Na tej stronie chcę dzielić się refleksjami dotyczącymi literatury, języka, edukacji, mediów. Nie zabraknie również tekstów mających na celu pomoc uczniom w zrozumieniu pewnych kwestii i zjawisk.
Wszelkie propozycje dotyczące kolejnych wpisów, jak również komentarze do już istniejących mile widziane.
