Szanowni czytelnicy, jeśli żyjecie w przekonaniu, że flaga Rzeczypospolitej Polskiej (bo tak odmienia się nazwę naszego kraju, o czym pisałem w artykule Rzeczpospolita, republika) jest biało-czerwona (koniecznie pisana w ten sposób, o czym również pisałem w artykule Pisownia przymiotników złożonych), to Wasza wiedza jest mniej więcej taka jak moja, tj. ułomna, bo — jak się okazuje — w świetle obowiązującej ustawy z dnia 31 stycznia 1980 r. o godle, barwach i hymnie Rzeczypospolitej Polskiej oraz o pieczęciach państwowych wcale nie jest ona (naturalnie flaga, nie wiedza…) ani w połowie biała, ani w połowie czerwona…

Tak naprawdę, nigdy oficjalnie nie definiowano polskiej flagi jako biało-czerwonej. Co prawda, bieli części naszej flagi nikt nie podważał, różnie za to definiowano czerwień: po odzyskaniu niepodległości roboczo określono ją słownie jako karmazyn, a po roku 1927 jako cynober (i tak pozostało do 1980 r.), przy czym kolory poza opisem czysto słownym (użycie ww. pojedynczych przymiotników nazywających kolory) nie były dokładnie określone.

We wspomnianym 1980 r. postanowiono dokładnie dookreślić, jakie konkretnie odcienie powinny na naszej fladze się znajdować. I zdefiniowano je już przy pomocy naukowych wzorów, przy czym — jak się wydaje — w dużym stopniu brano przy tym pod uwagę techniczne możliwości uzyskania barw na używanych wówczas tkaninach, o czym może świadczyć fakt, iż kolor, który nazywamy białym, został, jak się okazuje, zdefiniowany jako biały z dosyć sporą domieszką szarości. Oczywiście, w naturalnym otoczeniu kolor zdefiniowany w ustawie jest postrzegany jako niemal biały, jednak w zestawieniu z wzorcową bielą jego szarość aż bije w oczy. W praktyce więc nie jest to wielki szkopuł, ale sprawa urasta do rangi sporego problemu, gdy pojawia się potrzeba reprodukcji polskiej flagi w Internecie. Współczesne monitory nie mają problemu z reprodukcją idealnej bieli, trudnej do osiągnięcia przy wytwarzaniu przedmiotów materialnych (szczególnie w wypadku tkanin i papieru), aczkolwiek wiele zależy tutaj od charakterystyki i ustawień konkretnego egzemplarza monitora, jego balansu bieli, temperatury barwowej, oświetlenia padającego na ekran i… kąta patrzenia (w wypadku gorszych monitorów niewielkie odchylenie osi wzroku może spowodować zupełnie inne postrzeganie barw i jasności obrazu…). I bądź tu mądry…

Jeszcze gorzej jest z czerwienią, której fizyczny opis w ustawie wskazuje na… karmazyn i nijak się ma do jasnej czerwieni, do której jesteśmy przyzwyczajeni. Jest to kolor o wiele ciemniejszy i jakby przybrudzony.

W pewnym przybliżeniu na odpowiednio dostrojonym monitorze (temp. barwowa 6500 K) i przy zachowaniu określonych w ustawie proporcji 8:5 nasza flaga narodowa powinna teoretycznie wyglądać tak:

Proszę zauważyć, że „biel” flagi różni się znacznie od bieli tła. Dla porównania zobaczmy, jak kontrastuje z czernią:

Teraz całość wydaje się jakby jaśniejsza, czerwień jednak nadal nie prezentuje się zbyt efektownie…

Prawda, że przedstawione tu barwy są nieco inne niż nawet na flagach zdobiących budynki użyteczności publicznej? Swoją drogą, zauważyłem, że obecnie produkowane flagi, szczególnie te wytwarzane na rynek masowy, są jednak o wiele jaśniejsze niż te wytwarzane i wywieszane w latach 80. XX w.

Nie wiemy jednak, jak flagę PRL, a obecnie RP, naprawdę wyobrażali sobie twórcy ustawy z 1980 r. — druki załącznika do niej prezentujące wzór barw nie są wiarygodne ze względu na nieuniknione przekłamania w procesie druku, a także na zmiany właściwości kolorów, jakie zaszły na papierowych reprodukcjach w ciągu minionych ponad 30 lat. Poza tym — jak już wspomniałem — użyte w ustawie określenie barw w sporym stopniu było podyktowane ówczesnymi możliwościami technicznymi masowej reprodukcji barw na dostępnych wówczas tkaninach i materiałach drukarskich. Ustawa — jak się wydaje — nie uwzględnia w ogóle problemu reprodukcji barw w komputerach (są one w stanie uzyskiwać biel niedostępną na materialnych nośnikach). Pojawia się też problem przeliczenia użytego w ustawie opisu współrzędnych trójchromatycznych na używane w technice cyfrowej przestrzenie CMYK (ważna, gdyż używa się jej w poligrafii) i RGB (popularniejsza w powszechnym użyciu, np. w Internecie)…

Chyba przydałoby się podjęcie prac nad dostosowaniem ww. ustawy do obecnej techniki.

Share on Facebook