Takie czasy. Teraz wszystko musi być i „smart”, i „eco” (oczywiście przez „c”, nie żadne tam
Ja z niecierpliwością czekam na papier toaletowy, żeby był już nie tylko „eco”, ale i „smart”, aby każdy mógł tego powiewu nowoczesności, progresu i dobrodziejstw technologii (która jakoś tam ma, ale nikt nie wie jak) doświadczyć na własnej, no, tej… skórze, oczywiście…
W ostatnim czasie coraz liczniejsze są głosy potępiające dziennikarzy i polityków za nazywanie ataków terrorystycznych incydentami, np. w takich komunikatach:
Incydent terrorystyczny w sercu Londynu
Incydent na lotnisku w Paryżu, napastnik zastrzelony, loty zawieszone
Incydent w Manchesterze, wysłano wojsko. Policja: sytuacja jest już bezpieczna
Angela Merkel potępiła incydent w Manchesterze
incydent terrorystyczny po koncercie Ariany Grande
Czy są one słuszne?
Ostatnio w artykule Nadawać charakter czy nadawać charakteru? O składni zdań z czasownikami nadać i nadawać znęcałem się nad pewną cechą języka ludzi parających się tematyką aranżacji wnętrz i AGD. Pozostańmy więc przy tych branżach, które łączy zamiłowanie do designu. To zapożyczone z języka angielskiego słowo, znaczące w języku pochodzenia projekt, w tekstach związanych z tymi branżami odmieniane jest przez wszystkie przypadki i w zasadzie wydaje się, że w zasobie leksykalnym polszczyzny nie ma dla niego konkurencji. Czy rzeczywiście nie ma? Prześledźmy to na przykładach.
Miałem o tym napisać już dawno, ale jak zwykle zapomniałem. I również jak zwykle zdarzyło się coś, co kazało mi przypomnieć sobie o tym… Owszem, o zjawisku, któremu poświęcam ten wpis, pisał już nierównany profesor Miodek we wspomnianym w tytule niniejszego tekstu artykule Najki z Samotraki, ale skoro można dorzucić kilka przykładów, warto to zrobić.
Marketingowcy nie zasypiają gruszek w popiele i nie ustają w polowaniu na jelenia… przepraszam, oczywiście chodziło o zabieganie o pozyskanie klienta, rzecz jasna dla jego dobra. Wabią więc potencjalnych nabywców towarów i usług mnóstwem konkursów z, ma się rozumieć, przeatrakcyjnymi nagrodami. Mniejsza o nagrody, bo co atrakcyjne dla jednego, dla drugiego takie być nie musi. Skupmy się na samych „konkursach”, które tak naprawdę rzadko kiedy, a przynajmniej nie zawsze, są konkursami. Prześledźmy zasadność stosowania tej nazwy w odniesieniu do najczęściej spotykanych sytuacji.
Jakiś czas temu pisałem o nadużywaniu w polszczyźnie przymiotnika szeroki. Dziś o kolejnym bardzo ekspansywnym słowie, które rozpowszechniło się w polszczyźnie do tego stopnia, że w dużej mierze doprowadza do zmniejszenia frekwencji innych, znacznie bardziej adekwatnych do sytuacji i kontekstu znaczeniowego wyrazów. Trzeba w tym miejscu zaznaczyć, że poniższe rozważania będą dotyczyć w mniejszym lub większym stopniu również innych wyrazów powiązanych z wysokością, takich jak antonim tytułowego wyrazu, czyli przymiotnik niski, oraz derywowanych czasowników podwyższać i obniżać.
Warto przyjrzeć się funkcjonowaniu słowa wysoki w języku polskim i zastanowić, kiedy jego stosowanie ma sens, a kiedy lepiej zastąpić je odpowiedniejszym wyrazem.
Wydawać by się mogło, że tak proste i oczywiste znaczeniowo słowo jak obraz nie może, a przynajmniej nie powinno, być obiektem nadużyć językowych, a tym bardziej językowej mody. A jednak może, o czym świadczą liczne przykłady jego użycia w wypowiedziach, a nawet publikacjach dotyczących branży filmowej.
Aby zrozumieć istotę problemu, proszę przeczytać uważnie poniższe zdania i ustalić, gdzie zastawiłem pułapkę na czytelnika:
Przeczytaj cały artykuł »
Olimpijski wyczyn Kamila Stocha w Soczi jest czymś, co zapisze się złotymi zgłoskami zarówno w dziejach polskiego olimpizmu, jak i historii skoków narciarskich. Nic dziwnego, że wywiad z mistrzem, który cierpliwością, pracą i skromnością doprowadził do tego, że ziściło się jego dziecięce marzenie, i to aż w dwójnasób, wywołuje spore zainteresowanie i jest czymś, co służy reklamie telewizji, która taki wywiad przeprowadziła. Pytanie tylko: czy taki wywiad można nazwać ekskluzywnym? Czy jakikolwiek wywiad można określić w ten sposób?
15 lutego 2014 r. zmieniła się oferta anten Telewizji Polskiej dostępnych w naziemnej telewizji cyfrowej.
Tymi słowami rozpoczyna się komunikat, który w ostatnich dniach możemy usłyszeć w TVP lub przeczytać na jej stronach internetowych. Bez bawienia się tym razem w przydługie wstępy napiszę od razu — nie jest to dobrze zredagowana wiadomość. Dlaczego?
Dziś o kolejnym często nadużywanym słowie: moment. Nadużycie oznacza, że zastosowanie danego słowa nie jest karygodnym błędem, lecz że staje się rozpowszechnioną manierą i wypiera z użytku obecne w polszczyźnie od dawna i odpowiedniejsze konstrukcje.
W dalszej części artykuły zdefiniujemy znaczenie tego wyrazu, wskażemy przykłady jego nadużywania i poszukamy prostszych, krótszych i poprawnych znaczeniowo jego odpowiedników.
Jestem nauczycielem języka polskiego w jednym z warszawskich liceów. Na tej stronie chcę dzielić się refleksjami dotyczącymi literatury, języka, edukacji, mediów. Nie zabraknie również tekstów mających na celu pomoc uczniom w zrozumieniu pewnych kwestii i zjawisk.
Wszelkie propozycje dotyczące kolejnych wpisów, jak również komentarze do już istniejących mile widziane.
